Sytuacja epidemiczna sprawiła, że nie mogliśmy przygotować tradycyjnego przedstwienia z okazji zbliżających się Świąt Wielkanocnych, dlatego staraliśmy się przekazać jak najwięcej na temat tego wyjątkowego czasu w inny sposób. Na stronie internetowej szkoły umieściliśmy dwa teksty wzbogacone krótkimi filmikami i wykonanymi przez uczniów klasy VI A karteczkami świątecznymi. Mając nadzieję, że umieszczone na stronie internetowej szkoły materiały spotkają się z życzliwym przyjęciem całej społeczności szkolnej życzymy wszystkim wspaniałych Świąt, jak najwięcej powodów do radości, uśmiechu, wypoczynku i słońca.
Baranek – jest symbolem Chrystusa Odkupiciela i chroni dom przed pożarem, a jego mieszkańców przed śmiercią od pioruna. Pojawił się na stole i w koszyczku dzięki papieżowi Urbanowi V. Baranek jest figurą starotestamentalną. Przypomina nam, że jak w noc wyjścia z Egiptu przez krew zabitego baranka, którą były pomazane od zewnątrz drzwi domów Izraelitów, ocalił Bóg pierworodnych od śmierci, tak przez krew Baranka Jezusa zostaliśmy ocaleni od śmierci.
Chleb – we wszystkich kulturach ludzkości był i jest pokarmem podstawowym, niezbędnym do życia. Gwarantował dobrobyt i pomyślność. Wśród chrześcijan zawsze był symbolem nad symbolami – przedstawia, bowiem Ciało Chrystusa. Chleb ma przypominać zmartwychwstałego Chrystusa, czyli Chleb żywy, który zstąpił z nieba. Dawniej koniecznie poświęcony musiał być cały bochenek wielkanocny, czyli pascha, upieczony specjalnie w tym celu.
Jajko – jest dowodem odradzającego się życia, symbolem zwycięstwa nad śmiercią. Tę symbolikę rozpowszechnili niemieccy zakonnicy. Wywodził się on z dawnego zakazu spożywania jaj podczas Wielkiego Postu. Jajka na stół powracały ponownie na Wielkanoc. Jajko było zawsze symbolem filozoficznych rozważań nad początkiem świata i życia. Symbolika jajka “jako źródła wszelkiego początku” występuje w wielu kulturach w świecie. Uważa się je za metaforę ukrytego życia, tajemniczej siły istnienia i odradzania się życia w przyrodzie. Stąd też wywodzi się powiązanie symbolu jajka ze Zmartwychwstaniem. W kulturze ludowej zakochani młodzieńcy obdarowywali wybranki swojego serca pisankami. Pierwotnie jajka ozdabiano w celach magicznych. Sam zwyczaj wywodzi się z jeszcze z mitycznej starożytności. Jajka w zależności od techniki zdobienia nazywa się pisankami - bogate zdobienie na jednolitym tle, kraszankami, nalepiankami, wyklejankami.
Sól – to minerał życiodajny, dawniej posiadający moc odstraszania wszelkiego zła. Bez soli nie ma życia. Symbolizuje oczyszczenie, samo sedno istnienia i prawdy. Dlatego właśnie w Kazaniu na Górze Chrystus mówił o swoich uczniach jako o “soli ziemi”. Sól poświęcona ma chronić przed złem i zepsuciem nasze dusze.
Wędlina – zapewnia zdrowie i płodność, a także dostatek, bo przecież dawniej nie każdy mógł sobie pozwolić na szczególny pokarm jakim była wędlina.
Chrzan – zawsze był starym, ludowym znakiem wszelkiej siły i fizycznej krzepy. Współdziałając z innymi potrawami zapewnił ich skuteczność. Chrzan dzięki ostremu smakowi przypomina cierpkość męki i rozmiar bólu Zbawiciela, jest symbolem umartwienia, a masło święcone “na osłodę” - ukojenie, namaszczenie ran Zbawiciela.
Kurczak - jest ściśle związany z symbolem jajka. W XIX wieku w Galicji mówiono: Wstał z grobu Chrystus, jak z jajka kurczę. Jego żółta barwa odwołuje się do motywów solarnych, symbolizuje wieczność, odrodzenie i słońce.
Zajączek - w wielu kulturach, począwszy od starożytności, kojarzony był z witalnością, przyrodą, odrodzeniem, ruchliwością oraz tchórzliwością. W tradycji chrześcijańskiej symbolizował grzeszników, którzy odbyli oczyszczającą pokutę. Dopiero jednak w VII wieku połączono ten symbol ze Świętami Wielkanocnymi. Do Polski dotarł z Niemiec na początku XX wieku. Koszyczki z niespodziankami od zajączka i kolorowymi jajkami wielkanocnymi, łakociami, a później także prezentami rzeczowymi chowano w ogrodzie lub w różnych skrytkach domowych, a dzieci szukały ich od wczesnego ranka w Niedzielę Wielkanocną.
Ciasto reprezentowane było głównie przez wielkanocne baby, a jej nieudany wypiek był wielką kompromitacją, poza tym, musiał to być wypiek własny, domowy. Do wielkanocnej tradycji należało również, aby w domu było jak najwięcej rodzajów ciast. Osoba, która wkładała ciasto do pieca, przez cały czas pieczenia nie mogła usiąść, bo ciasto by opadło i zrobiłby się zakalec.
Uczniowie klasy VI A z wychowawcą
